Nietzsche Sözleri

1) Inançlar hakikat düsmanlari olarak, yalanlardan daha tehlikelidir.
2) Hoslanmadigimiz bir düsünceyi öne sürdügü zaman bir düsünürü daha sert elestiririz. Oysa, bizi pohpohladiginda onu daha sert elestirmek uygun olacaktir.
3) Sahip olunmasi zorunlu tek sey var: Ya yaradilistan ince bir ruhtur bu, ya da bilim ve sanatlar tarafindan inceltilmis bir ruh...
4) Tüm idealistler, hizmet ettikleri davalarin her seyden önce dünyanin tüm öteki davalarindan üstün oldugunu düsünürler. Kendi davalarinin biraz olsun basarili olmasi için, bu davanin tüm öteki insan girisimlerine gerekli olan ayni pis kokulu gübreye açikca ihtiyaci olduguna inanmak da istemezler.
5) Bir kez yürünmüs bir yola düsenlerin sayisi çoktur, hedefe ulasan az..
6) Küçücük bagislarla büyük mutluluklar kazanmak büyüklügün bir ayricaligidir.
7) Insan, diger insanlardan hiçbir sey istememeye, onlara hep vermeye alistigi zaman, elinde olmadan soylu davranir.
8) Acilarin bölüsülmesi degil, sevinçlerin bölüsülmesidir dostlugu yaratan...
9) Bir seyden hoslanmaktan söz edilir, aslinda dogrusu, bu sey araciligiyla kendinden hoslanmaktir.
10) Kendinden hiç söz etmemek çok soylu bir ikiyüzlülüktür.
11) Hakikatin temsilcisinin en az oldugu zaman, onu dile getirmenin tehlikeli oldugu zaman degil, can sý kici oldugu zamandir.
12) Doga bize aldirmadigindan, doganin ortasinda kendimizi öyle rahat hissederiz ki...
13) Uygarlasmis dünya iliskilerinde herkes, hiç degilse bir konuda kendini baskalarindan üstün hisseder. Genel iyiyüreklilik buna dayanir. Çünkü, durum elverirse herkes yardim edebilir, o halde bir utanç duymaksizin bir yardimi da kabul edebilir.
14) Yapacak çok seyi olan insan inançlarini ve genel düsüncelerini hemen hemen hiç degistirmeksizin korur. Ayni sekilde, bir ülkünün hizmetinde olan her insan ülkünün kendisine artik hiç kulak asmaz; onun buna zamani yoktur. Demem su ki, ülküsünün hala tartisilabilir olmasindan yana olmak çikarina aykiridir.
15) Insan diledigi kadar bilgisiyle sisinip dursun, diledigi kadar nesnel görünsün, bosuna! Sonunda her zaman ancak kendi yasam öyküsünü elde edecektir.
16) Insanlarin tarih boyunca farkina vardiklari asilmaz zorunluluk, bu zorunlulugun ne asilmaz ne de zorunlu oldugudur.
17) Bugün artik kimse ölümcül hakikatlerden ölmüyor; çok fazla panzehir var.
18) Uygarlik tarafindan yokedilme tehlikesiyle karsi karsiya olan bir uygarlik çagini yasiyoruz.
19) Sevilmis olma istegi kendini begenmisliklerin en büyügüdür.
20) Insanlari siddetle kendi üzerine çeken, bir oyunu her zaman kendi lehine çevirmistir.
21) Çok düsünen ve uygulamali düsünen, kendi maceralarini kolayca unutur, ama basindan geçenlerin çagristirdigi düsünceleri hiç unutmaz.
22) Biri kendi düsüncesine bagli kalir; çünkü ona kendi kendine ulasmis oldugunu sanir. Öteki ise, onu zahmetle ögrendigi ve onu anlamis olmakla övündügü için baglidir düsüncesine. Sonuç olarak, her ikisi de kendini begenmislik...
23) Içine doldurulacak çok sey oldugu zaman, günün yüzlerce cebi vardir.
24) Bir düsmanla savasarak yasayan kisinin, düsmanini hayatta birakmakta yarari vardir.
25) Açiklanmamis karanlik bir konu apaçik bir konudan daha önemli sanilir.
26) Sadece karsitlari cansý kici olmayi sürdürdükleri için, arada bir, bir davaya bagli kaliriz.
27) Bir insan kendini hep çok büyük islere adadiginda, onun baska bir yeteneginin olmadigi pek görülmez.
28) Açikça büyük amaçlar tasarlayan ve daha sonra bu amaçlar için oldukça yetersiz oldugunu gizlice kavrayiveren kimse, çogu zaman bu amaçlardan vazgeçecek kadar da güçlü de degildir. Iste o zaman ikiyüzlülük kaçinilmazdir.
29) Gür irmaklar kendileriyle birlikte bir çok çakil ve çali çirpiyi da sürükler; güçlü ruhlar da bir çok aptal ve mankafayi.
30) Bir insanin gerçekten ele almis oldugu düsünce özgürlügü ile, onun tutkulari ve hatta arzulari da gizli gizli kendi üstünlüklerini göstereceklerini sanirlar.
31) Bir insan yogun ve kili kirk yararak düsündügü zaman, sadece yüzü degil gövdesi de çekinceli bir havaya bürünür.
32) Ruh arayanda, hiç ruh yoktur.
33) Insan yiginlarinin davranis biçimlerini önceden kestirmek için, onlarin güç bir durumdan kendilerini kurtarmak için hiçbir zaman çok önemli bir çaba göstermediklerini kabul etmek gerekir.
34) Insan kahkahalarla güldügü zaman, kabaligi ile tüm hayvanlari geride birakir.
35) Eylem ve vicdan genellikle uyusmazlar. Eylem, agaçtan ham meyveleri toplamak isterken, vicdan onlari gereginden çok olgunlasmaya birakir, ta ki yere dökülüp ezilinceye kadar.
36) Ask ve nefret kör degillerdir; ama kendileriyle birlikte tasidiklari ates yüzünden kör olmuslardir.
37) Insan hatasini bir baskasina itiraf ettiginde unutur onu; ama çogu kez öteki kisi bunu unutmaz.
38) Alev, baska seyleri aydinlattigi kadar aydinlatmaz kendini. Bilge de böyledir.
39) Bir konu hakkinda hazirliksiz sorguya çekildigimizde, aklimiza gelen ilk düsünce çogu zaman bizim kendi düsüncemiz degildir; ama bizim sinifimiza, konumumuza ve soyumuza ait olan siradan bir düsüncedir sadece. Öz düsünceler pek ender olarak su yüzüne çikarlar. Bizzat kendimizde olan bir degeri övdügü, oksadigi zaman mucizeyi de, usdisini da kabul ederiz.
40) Yari-bilim tam bilimden daha üstündür. O, sorunlari olduklarindan daha kolay görür ve bununla görüsünü daha anlasilir, daha inandirici kilar.
41) Çok düsünen partici olmaya uygun degildir; o, parti arasinda düsüncesini çok çabuk sizdirir.
42) Kötü bellegin iyi tarafi, ayni seylerden bir çok kez, ilk kez gibi yararlanmaktir.
43) Bir kurbanin yoldasi o kurbandan daha çok aci çeker.

Nietzsche